Η διάθεση για τη νέα χρονιά

Αρχές της νέας χρονιάς μου βγαίνει κι εμένα. Λίγο από το όνειρο που δεν πρόλαβα να ζήσω το 2017, λίγο από τις σκέψεις και τα πλάνα του 2018, είμαι αυτό που λέμε σε mood.  Οι περισσότεροι από εμάς, σκεφτόμαστε και ονειρευόμαστε πόσο μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα τη νέα χρονιά. Λίγες ημέρες πριν έκανα ένα ταξίδι στην Βόρεια Ελλάδα με το αυτοκίνητό μου. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής ήμουν μόνος μου. Εντυπωσιάστηκα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν το περίμενα.

Σε όλο το ταξίδι, σκεφτόμουν πως κάποια χρόνια πριν κάνοντας το ίδιο ταξίδι, θα έβρισκα κόσμο στο δρόμο. Θα έβρισκα κι άλλους συνταξιδιώτες στο δρόμο προς το όνειρο. Στο παρελθόν ταξίδευα πάντα με την αγαπημένη μου μουσική και το όνειρο να μου κάνει παρέα. Ήταν σαν να ζω το τέλος μιας ταινίας από το ξεκίνημά της. Είναι η στιγμή που το ζεις πριν γίνει πραγματικότητα. Είναι αυτό που έχουμε νιώσει, όλοι όσοι ήμασταν σίγουροι για το τι θέλουμε να κάνουμε. Γιατί κάποια στιγμή όλοι κυνηγήσαμε ένα όνειρο.

Το όνειρο το ζεις πριν το χτίσεις.

Για να φτάσεις να ζήσεις το όνειρό σου, πριν το κάνεις πράξη, θα πρέπει να βρεις το θάρρος να μιλήσεις για αυτό που αγαπάς. Να νιώθεις ακλόνητη αυτοπεποίθηση για αυτό που πιστεύεις, να είσαι σίγουρος, να μιλάς για αυτό που θέλεις να κάνεις χωρίς ενδοιασμούς. Να δεχτείς από την αρχή πως δεν θα συμφωνήσουν όλοι μαζί σου…. και παρόλα αυτά να συνεχίζεις. Χτίζοντας την καριέρα μου από το 1998, έχω ακούσει πολλά, έχω δει ανθρώπους να προσβάλουν αυτό που κάνω, έχω δει άλλους να είναι αδιάφοροι κι άλλους απλά απαθείς. Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν στάθηκε εμπόδιο σε αυτό που ήθελα να κάνω.

Ένα μεγάλο μάθημα

Έχουν υπάρξει στιγμές που ταξίδεψα και λειτούργησα πέρα από την κοινή λογική. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ολιγοήμερο ταξίδι μου στην Αυστραλία. Όταν χρειάστηκε να είμαι εκεί για να προωθήσω την δραστηριότητα μου, έχοντας μια πολύ μεγάλη λίστα επαφών στα χέρια μου. Ένα ηλιόλουστο μεσημέρι καθόμουν σε ένα καφέ, δίπλα στον ποταμό Yarra που διασχίζει το κέντρο της Μελβούρνης, λίγο πριν το καζίνο της πόλης κι απέναντί από τους αστραφτερούς ουρανοξύστες. Έκανα απανωτά τηλεφωνήματα για την δουλειά μου. Σε ένα από τα τελευταία ακούγεται μια φωνή: «Ναι, ξέρουμε τι θέλεις, δεν μας ενδιαφέρει.» και κλείνει η γραμμή! Ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα που ήμουν. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που είχα κάνει. Ήθελα να πατήσω ένα κουμπί και να επιστρέψω σπίτι μου. Ήθελα απλά να εξαφανιστώ.
Εκεί κατάλαβα την αξία του να «παλεύεις» για αυτό που πιστεύεις.

Να έχεις κάνει μια ξεκάθαρη επιλογή.

Σήμερα, λόγω των δυσκολιών των τελευταίων ετών, χάσαμε την ελπίδα για το όνειρο. Ξεχάσαμε πως έχουμε ακόμη την δύναμη να αντισταθούμε σε ό,τι δεν μας αρέσει. Ξεχάσαμε ότι έχουμε την δύναμη να αλλάξουμε τα πράγματα. Θυσιάσαμε τα «θέλω» μας στο βωμό της μετριότητας, του νόμου Κατσέλη και του κοινωνικού μερίσματος. Το πως θα γλιτώσω έγινε σημαία των ημερών.

Τα θέλουμε όλα σήμερα, τώρα, εδώ.

Παρατηρούμε ένα έργο χωρίς πρωταγωνιστές. Κοιτάμε δίπλα μας λέγοντας: «Ευτυχώς εγώ είμαι καλύτερα». Δεν διεκδικήσουμε αυτό που αξίζουμε. Τι κρίμα. Αφήσαμε τον δρόμο ανοικτό, μόνο για τους λίγους. Εκείνους που ακόμα πιστεύουν. Όμως υπάρχει ακόμα χώρος. Έχουμε ένα ακόμα «κρυφό» άσσο στο μανίκι μας…

Τη δύναμη να αλλάξουμε τα πράγματα. 

Αν λίγο κατάφερα να σας ξεσηκώσω όση ώρα διαβάζετε αυτό το άρθρο, τότε νιώθω την ανάγκη για επίλογο να σας πω κάτι ακόμα. Ο δρόμος προς το όνειρο περνά μέσα από δοκιμασίες. Δεν θα σας αφήσει στιγμή να ηρεμήσετε. Συχνά θα πρέπει να θυμίζετε στον εαυτό σας, ποιος είστε, γιατί αγωνίζεστε, τι θέλετε να καταφέρετε, γιατί αυτό έχει για εσάς μεγάλη αξία. Έτσι συνέβη και σε εμένα. Υπήρχαν στιγμές που είχα ανάγκη να ξαναέρθω σε επαφή με το όνειρό μου. Ακόμα συμβαίνει.

Όμως αξίζει

Αξίζει για όλα αυτά που μαθαίνουμε στην διαδρομή, για όλα αυτά που κερδίζουμε, για όλα αυτά που ανακαλύπτουμε. Το μεγαλύτερο κέρδος, είναι αυτό που γινόμαστε. Γιατί για να ζήσεις το όνειρό σου θα πρέπει να γίνεις ο άνθρωπος εκείνος του οποίου, οι σκέψεις, οι σχέσεις, οι συνήθειες, η συμπεριφορά κι ο χαρακτήρας, αντανακλάται σε αυτό.

Καλή επιτυχία για την νέα χρονιά,

Ραντεβού στο όνειρο,

Φιλικά,

Ζήσης